środa, 27 listopada 2013

Czego o mnie nie wiecie :)

W internecie pełno jest łańcuszków. W blogosferze (ha! jakie mądre słowo) pojawiają się 'nominacje' i 'nagrody'. Do jednej byłam nominowana wcześniej o czym już pisałam. Teraz dwie Blogerki :
Mama Filipa : http://filipiamama.blogspot.com/2013/11/nominacje.html
oraz
Blueeny - Mamoholiczka : http://www.mamoholiczka.pl/2013/11/czego-o-mnie-na-pewno-nie-wiecie.html
 nominowały mnie do 'zabawy' - Versalite Blogger Award.

Dziękuję bardzo za nominację :)
Zabawa polega na tym, że nominowana musi napisać 7 faktów o sobie, których nie znają jej Czytelniczki. A potem nominuje 7 Blogerek.

Postanowiłam więc ujawnić te 7 faktów o sobie :)

1. Gdy miałam 6 lat zaczęłam tańczyć w Harnamie - tańce ludowe. Jednak po dwóch latach zrezygnowałam bo nie przeszłam do grupy wyżej. A dlaczego? Bo byłam za niska! Uznałam więc, że skoro mam nadal tańczyć z maluchami ( tymi co mają 6 lat a ja już skończyłam 7!) to nie będę tańczyć wcale. 
2. Skończyłam stosunki międzynarodowe, podyplomowo certyfikację energetyczną budynków. Na studiach miałam plan - będę pracownikiem banku. Jednak po 3 miesiącach pracy w Nordea stwierdziłam, że absolutnie nie jest to miejsce na mój temperament.
3. W podstawówce brałam udział (z bardzo pozytywnym skutkiem) we wszystkich apelach, spektaklach, konkursach recytatorskich. Miałam, a może nadal mam zdolności aktorskie :)
4. Chciałam sobie zrobić tatuaż ale boję się bólu.
5. W 3 klasie podstawówki wygrałam konkurs organizowany przez Ekspress Ilustrowany (gazeta) i pojechałam z rodzicami na dwa tygodnie do Włoch :)
6. Marzy mi się wycieczka po USA. Byliśmy z mężem podczas studiów przez 5 miesięcy. Teraz chciałabym przejechać ze wschodu na zachód.
7. Ostatni punkt inspirowany jest Mamoholiczką ( http://www.mamoholiczka.pl/2013/11/czego-o-mnie-na-pewno-nie-wiecie.html ). Też kochałam Backstreet Boys :) 

I to tyle :) 


Moje nominacje:


Pozdrawiam Was serdecznie :)

                                                                                Mama Mata



środa, 20 listopada 2013

Stonoga

Wczoraj:
Mama: Kochanie, powiedz 'żaba'
Mati: Jaba

Dziś:
Mama: Kochanie, powiedz 'żaba'
Mati: Dziaba

Codziennie zaskakuje mnie tempo w jakim dziecko uczy się nowych rzeczy...

Na osiedlu "Zielony Romanów" - rzut beretem od naszego domu, przez las w zasadzie, jest Sala Zabaw 'Stonoga'. Miejsce bardzo przyjazne dzieciom. Mnóstwo zabawek, samochodzików, jeździków, piłek, układanek. A do tego figloraj z piłkowym basenem, zjeżdzalniami, torem przeszkód. Wszystko w niesamowicie miłej i przyjaznej atmosferze. Właścicielki ponoć są dwie. Ja byłam tam dwa razy i poznałam jedną - nieprawdopodobnie ciepła osoba.
Jedyny minus Stonogi jest taki, że czynna jest od 17 :( Od rana do 17 prowadzony jest Klub Malucha. Nie można, niestety, przyjść z dzieckiem i spędzić trochę czasu z innymi dziećmi. Można natomiast przyprowadzić Jegomościa na kilka godzin, co wydaje mi się świetnym rozwiązaniem :) --> ale na Matiego w tej materii przyjdzie jeszcze czas :D Albo na Mame bardziej... Jakoś sobie nie wyobrażam zostawienia go obcym, żeby nie wiem jak cudowni byli...

Wracając do Stonogowych zabaw - oto fotorelacja :)















Takie prędkie to moje dziecko, że go migawka nie łapie :)







                                                                                            Mama Mata


wtorek, 19 listopada 2013

Kucharz smakosz

No, z tym smakoszem to przesadziłam... Zasadniczo Tadek - niejadek bardziej niż smakosz. Ale kucharz... W domu wyjmuje wszystkie garnki, pokrywki, łyżki i gotuje. Robi 'cyt cyt' solniczką, podsuwa do próbowania.
Często bywam w IKEI... Nie da się ukryć, nie mam tam daleko a jak mówi mój mąż - to taki mój mały kościółek :) Wszystko tam jest fajne... :) W kuchni na placu zabaw w IKEI moje dziecko szaleje. Przestawiało garnki, gotowało, dawało pić wszystkim misiom. Wraz z Babcią nie mogłyśmy wyjść ze sklepu bez miniaturowych garnków i przyrządów do mieszania.
Wracając do kucharza. Niesamowite jest jak mały człowiek, obserwując rodziców naśladuje ich zachowania. Mati zobaczył, że ja solniczką solę np mięso, to sam się rwie żeby robić to samo. Jak widzi, że coś kroję, to biegnie po swój nożyk (zabawkowy, plastikowy, bezpieczny - żeby nie było ) i kroi.
Słodzi herbatę, miesza, próbuje...

Może w przyszłości będzie kucharzem? A może ogrodnikiem? Albo wziętym prawnikiem? Albo kierowcą zawodowym? Albo informatykiem po tatusiu i wujku chrzestnym? Kto wie... Najważniejsze, że teraz ma frajdę :D






I jeszcze Mateuszowa fascynacja samochodem - wiadomo, facet :)








                                                                        Mama Mata

piątek, 15 listopada 2013

Plac zabaw

Dziś kilka zdjęć jedynie...
Radość dziecka i śmiech w głos... bezcenne :D








Po placu zabaw, podjechaliśmy do sklepu :)



wtorek, 12 listopada 2013

to ja jestem dziwna?

Taka sytuacja:
Mati bawi się jeździkiem. Jesteśmy na terytorium niczyim, albo lepiej rzecz ujmując - w miejscu publicznym, gdzie każde, w tym przypadku dziecko, ma prawo do zabawy wszystkim co się tym miejscu znajduje.
Mati na moment schodzi z jeździka, ale cały czas trzyma go za 'ucho' - bo to lew.
Do Matiego podbiega dziewczynka. Starsza o co najmniej rok (albo taka wyrośnięta). Siada na lwie, odpycha mojego syna i odjeżdża. Mateo w lekkim szoku, stoi i patrzy. Ja w większym, bo całą sytuację widzi mama dziewczynki. I NIC!


I teraz pytanie. Czy to ma być nauka, że musisz walczyć o swoje? Nawet siłą? Czy to prawo dżungli, kto silniejszy ten ma lwa?

Mnie rodzice od zawsze powtarzali, że nie można bić, kopać, gryźć, wyrywać zabawek. I tego samego uczę moje dziecko. Jak próbuje zabrać komuś zabawkę albo uderzy (nie twierdzę, że tego nie robi - znakomita większość dzieci robi! ) to ja reaguję. Ale nie chcę, żeby się okazało, że to on jest bity i kopany bo się nie obroni ( co jest jednoznaczne z tym, że sam komuś - w afekcie - nie przyłoży).
Możliwe, że z Matim będzie tak jak ze mną...
Jak byłam mała, bawiłam się w piaskownicy. Do tej samej piaskownicy razem z babcią przychodził chłopak  - starszy ode mnie o jakiś rok, może dwa. Za każdym razem mi dokuczał. A to pociągnął za włosy, a to zabrał wiaderko. Ja zawsze byłam grzeczna. Ale pewnego dnia chłopak przesadził... Sypnął mi piaskiem w oczy. A ja, wstałam, zgarniając przy tym swój szpadelek. Podeszłam do niego i przywaliłam mu w głowę. Babcia chłopaka się zahiperwentylowała z wrażenia. Zaczęła krzyczeć na moją mamę, że tak nie można... Tylko, jak jej wnuk mi dokuczał nie zareagowała ani razu.

Dobrze byłoby gdyby dziewczynka od lwa nigdy nie trafiła na kogoś komu akurat miarka się przebierze.

Pozdrawiam,
Mama Mata

poniedziałek, 4 listopada 2013

Twój Maluszek

Dziś będziemy się chwalić.
Ściślej - matka będzie.
Mój materacyk zagościł na łamach listopadowego wydania 'Twojego Maluszka".
Pękam z dumy :)

A tymczasem idę poskakać z radości :)








piątek, 1 listopada 2013

Nie ma brum bruma!


Matka - czyli ja, pocwałowała wczoraj do IKEI i nabyła dziecku siedzonko. Kawałek plastiku, ale odpowiedniej wysokości. Tron, można by rzec - dla małego Królewicza.

Mateo rozsiadł się dziś rano na owym niebieskim tronie i tonem nie znoszącym sprzeciwu zażądał: Mama, to! (wskazując na książeczkę o różnego rodzaju pojazdach - otrzymaną w prezencie od pewnej bardzo miłej Kasi). Matka, wiadomo, dziecku chce dogodzić. Sięgnęłam po książkę i zaczęłam czytać. Raz przeczytana, pokazane obrazki, krótka dyskusja o tym co jest duże, co małe, co robi brum a co wrum, co lata po niebie a co jeździ. Za chwilę przeczytana drugi raz, pokazane obrazki, krótka dyskusja itd.
Po trzecim razie stwierdziłam, że książeczkę zmienimy na inną. Wzięłam Kubusia Puchatka. Zaczęłam czytać, ale po jednym zdaniu moje dziecko powiedziało:
"Nie ma brum bruma. Nie!" - rzucił Puchatkiem, wskazał na czytaną wcześniej książkę: "Mama, to!"

I tak, Mati i ja przeczytaliśmy jedną książkę pięć razy pod rząd :)